آیا در حکومت حضرت علی(ع) مشکلات وجود داشت؟!

واجب فراموش شده - قسمت دوم

مَنْ دَخَلَهُ کَانَ آمِنًا...

از لازمه های حاکم اسلامی، ((علم الهی)) است!

از جمله چیزهایی که ایجاب می کند حاکم حکومت اسلامی امام معصوم باشد، این است که ما با عقل ناقص خودمان ممکن است در مقام حکومت، از برخی امور بپرهیزیم یا به برخی امور مشغول شویم حال آنکه ممکن است عاقبت آن کار دقیقاً برعکس آن چیزی باشد که ما می پنداشتیم و این مسئله جز ضرر و زیان و فرسایش و از دست رفتن سرمایه و بدنام شدن اسلام چیزی در پی ندارد. چه بسا در زمان حکومت عدل نبوی و علوی، آن حضرات بنا بر مصالحی که مردم آن زمان درک نمی کردند، از مجازات برخی صرف نظر می نمودند یا با برخی افراد که طغیانگر بودنشان مثل روز روشن بود، مصالحه می کردند.

به عنوان مثال، در روایتی  آمده است که ابوسعید عقیصا، از امام حسن مجتبی علیه السّلام پرسید: (( یابن رسول الله، به چه علّت با معاویه لعنة الله علیه مصالحه نمودی درحالیکه تو امام و خلیفه بر حق بودی و او فردی گمراه و طغیانگر است؟))

امام در پاسخ به او فرمود: ((َ لَوْ لَا مَا أَتَیْتُ لَمَا تُرِکَ مِنْ شِیعَتِنَا عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ أَحَدٌ إِلَّا قُتِل‏)) یعنی اگر با او صلح نمی نمودم، هیچ کس از شیعیان ما بر زمین نمی ماند مگر آنکه کشته می شد!

علل الشرایع(نشر کتابفروشی داوری)/ ج1، ص211

در روایت دیگری، از امام صادق علیه السّلام درباره علت آنکه حضرت علی علیه السّلام پس از جنگ جمل، اموال مردم بصره را به عنوان غنیمت جنگی نگرفت آمده است:

((إِنَّمَا تَرَکَ عَلِیٌّ ع أَمْوَالَهُمْ لِأَنَّهُ کَانَ یَعْلَمُ أَنَّهُ سَیَکُونُ لَهُ شِیعَةٌ وَ أَنَّ دَوْلَةَ الْبَاطِلِ سَتَظْهَرُ عَلَیْهِمْ فَأَرَادَ أَنْ یُقْتَدَى بِهِ فِی شِیعَتِهِ وَ قَدْ رَأَیْتُمْ آثَارَ ذَلِکَ هُوَ ذَا یُسَارُ فِی النَّاسِ بِسِیرَةِ عَلِیٍّ ع ...)) یعنی همانا علی ع اموال مردم بصره را رها کرد چراکه می دانست در نسل های پس از او، شیعیان او قرار دارند از طرفی حکومت های باطل بر سر شیعیان می آیند و او خواست با شیعیانش نیز همانگونه که او رفتار کرد، رفتار شود و شما آثار آن را می بینید که با شیعیان چون سیره علی ع رفتار می شود

همان، ص154

یا در روایت دیگری از آن امام بزرگوار، در پاسخ به فردی که از ایشان پرسیده بود چرا حضرت امیر با برخی دشمنانش(که با علیه ایشان شمشیر نکشیده بودند ولی بالاخره ناصبی محسوب می شدند) را نکشت، فرمود: ((َ قُلْتُ لَهُ مَا بَالُ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع لَمْ یُقَاتِلْ فُلَاناً وَ فُلَاناً وَ فُلَاناً قَالَ لِآیَةٍ فِی کِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لَوْ تَزَیَّلُوا لَعَذَّبْنَا الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْهُمْ عَذاباً أَلِیماً قَالَ قُلْتُ وَ مَا یَعْنِی بِتَزَایُلِهِمْ قَالَ وَدَائِعَ مُؤْمِنِینَ فِی أَصْلَابِ قَوْمٍ کَافِرِینَ وَ کَذَلِکَ الْقَائِمُ ع لَنْ یَظْهَرَ أَبَداً حَتَّى تَخْرُجَ وَدَائِعُ اللَّهِ تَعَالَى‏...)) یعنی چون خداوند در قرآن فرموده است اگر کافر و مومن از هم متمایز می شدند قطعاً کافران را عذاب می کردیم(فتح، 25) و معنای آن این است که بسیاری از مؤمنان از نسل همان کافر ها هستند و قائم آل محمد ظهور نمی کند مگر بعد از آنکه آن ودیعه های الهی که در صلب کافران است، به دنیا بیایند

همان، ص147

آری! سیره حضرت امیرمؤمنان علیه السّلام آن بود که در تعامل با دشمنانش، تا چندین نسل طرف را می دید... آیا حاکمان و فرمانروایان غیر معصوم نیز چنینند؟؟!؟!

و السّلام علی من اتبع الهدی

بـا مـا هـمـراه بـاشـیـد: https://telegram.me/joinchat/CJz71T8DP-IDc6VK8eyd_Q

راه موفقیت در کلام امیرالمؤمنین علیه السّلام

width="769" height="960"

معنای «اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِیمَ»

حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ إِبْرَاهِیمَ بْنِ هَاشِمٍ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا أَبِی عَنْ جَدِّی عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِیسَى عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع‏ فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِیمَ‏ قَالَ هُوَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع وَ مَعْرِفَتُهُ وَ الدَّلِیلُ عَلَى أَنَّهُ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع‏ قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَّ- وَ إِنَّهُ فِی أُمِّ الْکِتابِ لَدَیْنا لَعَلِیٌّ حَکِیمٌ‏  وَ هُوَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع فِی أُمِّ الْکِتَابِ فِی قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ- اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِیمَ‏.

معانی الأخبار، ص33

حماد بن عیسی می گوید: امام صادق علیه السّلام درباره آیه «اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ» فرمودند: منظور از آن، حضرت امیرالمؤمنین علیه السّلام و معرفت ایشان است و دلیل آن این سخن خداوند است «وَإِنَّهُ فِی أُمِّ الْکِتَابِ لَدَیْنَا لَعَلِیٌّ حَکِیمٌ»(زخرف، آیه 4) «و همانا او در کتاب اصلی نزد ما ((علیٌّ حکیم)) است» که آن درواقع حضرت امیرالمؤمنین علیه السّلام در کتاب اصلی نزد پروردگار است و اوست ((صراط مستقیم)) در کلام پروردگار «اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِیمَ»

پ.ن: همانطور که در این روایت شریفه و صحیح السّند می بینیم، امام صادق علیه السّلام علاوه بر اشاره به اینکه نام حضرت امیرالمؤمنین علیه السّلام در قرآن (سوره زخرف آیه 4) آمده، می فرمایند صراط مستقیم که در سوره حمد ما از خداوند می خواهیم ما را به سوی آن رهنمود سازد همان حضرت علی علیه السّلام است. البته چه بسا امام دارد اشاره می کند که حضرت امیر روح قرآن است چراکه در آیات 2 و 3 سوره زخرف آمده « وَالْکِتَابِ الْمُبِینِ. إِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِیًّا لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ»(قسم به کتابی که همه چیزش آشکار است. همانا ما آن را قرآنی عربی قرار دادیم شاید تعقل کنید) و بعد در آیه 4 می نویسد که قرآن کریم، در کتاب اصلی نزد پروردگار همان امیرالمؤمنین علیه السّلام است و این بدان معنا می باشد که حضرت امیر روح قرآن و باطن آن است و کسی بخواهد صراط مستقیم را بپیماید، باید علاوه بر قرآن، به اهل بیت عصمت و طهارت هم بپردازد و جلوی ایشان زانو بزند

راه نجات چیست؟

متاسفانه در عصری زندگی می کنیم که هزاران پرچم در گوشه کنار دنیا برافراشته شده و هرکدام به یک چیزی می خوانند: یک ور دنیا نظام سرمایه داری، یک ور دیگر پوچ گرایی، یک ور دیگر فمینیسم، یک ور دیگر وهابیت و اهل سنت، یک طرف هم اسماعیلیه و زیدیه و یک طرف هم شیعیان و ...

تازه بین خود شیعیان هم هزار فرقه وجود دارد...

البته بطلان و پوچی بسیاری از این فرق ثابت است. اصلاً در خود مسلمانان ببینیم، پیامبر(ص) -بنا بر نقل متواتر- فرموده اند:

وإن أمتی ستفرق بعدی على ثلاث وسبعین فرقة ، فرقة منها ناجیة واثنتان وسبعون فی النار

الخصال للصدوق ص585، الکافی(نشر دارالکتب الإسلامیة) ج8 ص224، کمال الدین و تمام النعمة ص662، سنن ابن ماجة ج2 ص1322، سنن ترمذی ج4 ص135، المعجم الکبیر للطبرانی ج8 ص273

امت من هفتاد و سه فرقه می شود که یک فرقه از آن ها فرقه ناجیه اند و هفتاد و دو فرقه دیگر در آتشند!

در کلامی دیگر از امام باقر(علیه السلام) که جزییات بیشتری را شکافتند، آمده است:

وَ مِنَ الثَّلَاثِ وَ سَبْعِینَ فِرْقَةً ثَلَاثَ عَشْرَةَ فِرْقَةً تَنْتَحِلُ وَلَایَتَنَا وَ مَوَدَّتَنَا اثْنَتَا عَشْرَةَ فِرْقَةً مِنْهَا فِی النَّارِ وَ فِرْقَةٌ فِی الْجَنَّة

الکافی(نشر دارالکتب الإسلامیة) ج8 ص224

از این هفتاد و سه فرقه، سیزده فرقه ادعای مودت و ولایت ما اهل بیت را دارند. دوازده فرقه از ایشان در جهنم اند و تنها یک فرقه در بهشت است!

پس می بینیم امام باقر(ع) چه زیبا پیش بینی کرده است پراکندگی بین شیعیان را در آخرالزمان و اینکه دست ردی می زنند بر سینه مبدعان و شیعه نما ها! و چه زیبا می فرمایند که فقط ادعای دوستی و قبول کردن ولایت نیست؛ بلکه شرایط دیگری هم دارد.

در کلام دیگری نیز از امام صادق علیه السّلام می خوانیم:

إِنِّی لَأَرْجُو النَّجَاةَ لِمَنْ عَرَفَ حَقَّنَا مِنْ هَذِهِ الْأُمَّةِ إِلَّا لِأَحَدِ ثَلَاثَةٍ صَاحِبِ سُلْطَانٍ جَائِرٍ وَ صَاحِبِ هَوًى وَ الْفَاسِقِ الْمُعْلِن

الکافی(نشر دارالکتب الإسلامیة) ج8 ص129

من امید به نجات و رستگاری برای کسانی از این امت که حق ما را می شناسند دارم جز سه نفر: دوست و هم نشین حاکم ظالم، پیرو هوای نفس و کسی که علنی گناه می کند

این دو کلام زیبا از پدر و پسری دوست داشتنی و فوق العاده، ریش و قیچی را دستمان می دهد:

اگه دوست داری اهل نجات باشی، محل به حاکم ظالم که ظلم یا عوام فریبی و هزاران غلط دیگر می کند، نذار! و هیچ احترامی برایش قائل نشو!

اگه دوست داری اهل نجات باشی، پیرو کلام و دستورات خداوند که از طریق قرآن و اهل بیت به ما رسیده و علمای سالم العقیده امین تبیینش کردند باش و پیروی از ظن و گمان و هوای نفس افراد نکن! در حصن حصین ولایت اهل بیت بیا نه ولایت فلان شیخ یا فلان ایدئولوگ یا فلان سیاست مدار یا فلان آخوند!

اگه دوست داری اهل نجات باشی، علنی جلو مردم گناه نکن! نه اینکه گناه کردن چیز خوبی باشد و در خفا گناه کنی اشکال ندارد، چون علنی گناه کردن باعث می شود به نوعی تبلیغ گناه شود و قبح گناه در جامعه بریزد!

بلی دوستان! هیچ فرقه و هیچ صاحب اندیشه ای اعم از انقلابی، حجتیه، روشن فکر، اصولی، اخباری و ... نمی آید و نمی گوید "ما طبق هوای نفس عمل می کنیم و اهل بیت در اندیشه ما جایگاهی ندارند!"(ماست فروش نمی گوید ماست من ترش است!) چراکه در این حالت خود را مفتضح کرده. این از هوش و درایت و کیاست بچه های مومن است که بیایند و سره را از ناسره تشخیص دهند و در چاله های دعوات مبتدعانه نیفتند!

و این مستلزم رنج بسیار است...

ولی ارزشش را دارد چراکه آخرش بهشت است!

اللهم عجل لولیک الفرج

بــه مــا بــپــیــونــدیــد: https://telegram.me/etudiantspeech

هرکس به آن داخل شود در امنیت است! (مناظره جالب امام صادق علیه السّلام با ابوحنیفه)

ابوحنیفه بر امام صادق علیه السّلام داخل شد. امام به او فرمود: ((درباره سخن خداوند "در آنجا روز ها و شب هایی را آسوده سیر کنید"(سبأ، آیه 18) این مکان کجای زمین است؟))

ابوحنیفه پاسخ داد: ((گمان می کنم فاصله بین مکه و مدینه باشد))

امام روی به اصحابش کرد و فرمود: ((آیا می دانید بعضی از مردم در فاصله مکه و مدینه دچار حمله راهزنان می شوند، اموالشان و جان هایشان ایمن نیست و کشته می شوند؟))

اصحاب گفتند: ((بلی))

سپس امام فرمود: ((ای ابوحنیفه درباره سخن خداوند "و هرکس به آن داخل شود در امنیت است"(آل عمران، 97) این مکان کجای زمین است؟))

ابوحنیفه پاسخ داد: ((خانه کعبه مراد است))

امام فرمود: ((آیا آن هنگام که حجاج ابن یوسف با منجنیق به جان حکومت ابن زبیر افتاد و او به کعبه پناه برد، و بالاخره در اثر تیر های منجنیق کشته شد، آیا در امنیت بود؟))

پس ابوحنیفه ساکت و از محضر امام صادق(علیه السّلام) خارج شد. در این هنگام ابوبکر حضرمی از امام صادق علیه السّلام پرسید: ((جانم فدایتان جواب دو سوال چیست؟))

امام فرمود: ((منظور از آیه "در آنجا روز ها و شب هایی را آسوده سیر کنید" یعنی اگر همراه با حضرت قائم آل محمد عجل الله فرجه سیر کنید، در امنیتید و منظور از آیه "و هرکس به آن داخل شود در امنیت است" یعنی اگر در بیعت حضرت قائم درآید و به حزب او داخل شود و دست او را مسح کند و در گروه یارانش باشد، او ایمن است))

 
علل الشرایع شیخ صدوق، نشر کتاب فروشی داوری/ ج1، ص91

بــه مــا بــپــیــونــدیــد: https://telegram.me/etudiantspeech

نام امیرالمؤمنین علیه السّلام کجای قرآن آمده؟

قَالَ الإمَامُنا الصَادِق عَلَیه السَّلام: قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ ((فَلَمَّا اعْتَزَلَهُمْ وَ ما یَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ وَ یَعْقُوبَ وَ کُلًّا جَعَلْنا نَبِیًّا وَ وَهَبْنا لَهُمْ مِنْ رَحْمَتِنا وَ جَعَلْنا لَهُمْ لِسانَ صِدْقٍ عَلِیًّا))(سوره مریم، آیه 49 و 50) یَعْنِى بِهِ عَلِیَّ بْنَ أَبِی طَالِبٍ ع لِأَنَّ إِبْرَاهِیمَ قَدْ کَانَ دَعَا اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ یَجْعَلَ لَهُ ((لِسانَ صِدْقٍ فِی الْآخِرِینَ))(سوره شعراء، آیه 84) فَجَعَلَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى لَهُ وَ لِإِسْحَاقَ وَ یَعْقُوبَ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِیّا

کمال الدین و تمام النعمة، ج‏1، ص 139

امام صادق علیه الصلاة و السلام: خداوند در قرآن می فرماید ((هنگامی که حضرت ابراهیم علی نبینا و آله و علیه السلام از مردم زمان خود و آنچه غیر خدا می پرستیدند، کناره گیری کرد، به او اسحاق و یعقوب را بخشیدیم و هر کدامشان را نبی قرار دادیم و به ایشان از رحمت خویش دادیم و برای آنها "لسان صدق علیاً" قرار دادیم)) منظور حضرت علی بن ابی طالب علیه السلام است چراکه حضرت ابراهیم از خداوند خواسته بود که برای او (("لسان صدق" را در "دیگران")) قرار دهد. پس خداوند برای او و حضرات اسحاق و یعقوب، حضرت علی علیه السلام را "لسان صدق" قرار داد.

نوحه بسیار زیبا و سوزناک و گریه آور از حاج نزار القطری - بابا کفنت کو؟ + مشاهده آنلاین و دانلود

یا رب الحسین العطشان

 

***

ای کشته بی غسل و کفن پیراهنت کو؟

بابا کفنت کو؟

بابا کفنت کو؟

***

آن طلعت نورانی و وجه حسنت کو؟

بابا کفنت کو؟

بابا کفنت کو؟

***

از گلشن زهرا(س) نرسد نغمه به گوشم

تا کی بخروشم؟

***

آن اصغر نشکفته گل یاسمنت کو؟

بابا کفنت کو؟

بابا کفنت کو؟

***

افسوس که یاران همه کردند جدایی

بابا به کجایی؟

***

آن اکبر و آن قاسم خونین بدنت کو؟

بابا کفنت کو؟

بابا کفنت کو؟

***

ما بی کس و یاریم و گرفتار سپاهیم

با ناله و آهیم

***

عباس علمدار مه صف شکنت کو؟

بابا کفنت کو؟

بابا کفنت کو؟

***

محزون به جوار تو بود تا صف محشر

ای زاده حیدر!

***

پرسی اگرت طوطی دشت عدنت کو؟

بابا کفنت کو؟

بابا کفنت کو؟

***

 

دریافت نوحه