💡اطاعت و تقلید از فقیه، تنها در امور معروف است...

نقل است که پیامبر اکرم(صلّی الله علیه و آله) گُردانی را فرستاد و بر آن ها فردی از انصار گماشت و دستور داد که از آن فرد اطاعت کنند. روزی آن فرمانده، بر افراد گردان خشم گرفت و گفت: ((مگر نه اینکه فرستاده خداوند اطاعت من را بر شما واجب کرده؟)) پاسخ دادند: ((بلی)). پس دستور داد هیزم جمع کنند و آتش بزنند و دستور داد افراد گردان به درون آتش بروند! افراد گردان از این کار امتناع کردند تا اینکه خشم فرمانده گردان فروکش کرد. وقتی این خبر به پیامبر(ص) رسید، فرمود: ((همانا اگر داخل در آتش می شدند، تا روز قیامت از آن خارج نمی شدند (یعنی روانه جهنم می شدند)؛ همانا اطاعت کردن فقط در امور معروف و پسندیده است [نه امور منکر و ناپسند] ))

دعائم الإسلام، ج‏1، ص 350

از این روایت به خوبی می توان فهمید که اگر ائمه اطهار علیهم السلام در عصر غیبت، اطاعت از مراجع را واجب کردند، اطاعت در معروف است نه منکر همانطور که پیامبر(ص) فرمود اطاعت از آن فرمانده فقط در معروف است نه منکر. از همین رو مراجع بزرگوار تقلید، تقلید و همچنین اجتهاد در ضروریات و همچنین در اصول دین را حرام و  تنها در امور اختلافی روا دانستند.

مرحوم شیخ مفید(ره) در کتاب المقنعة ص810 می نویسد: ((...اگر فقیهی موافق با ظالمان در امری که مخالف فرمان خداوند است حکمی داد، بر هیچ کس از مؤمنین یاری نمودن او جایز نیست و یاری کردن او وقتی جایز است که مطیع خداوند باشد...))

مثلاً اگر متمرجعی پیدا شد که موسیقی و شطرنج را حلال کرد یا تبری و لعن را حرام کرد، اطاعت از چنین کسی تنها دوزخ را در پی دارد.

بـا مـا هـمـراه بـاشـیـد: https://telegram.me/joinchat/CJz71T8DP-IDc6VK8eyd_Q

یا حسین!

🔥شیادی و پیامبرتراشی!

یکی از خرافاتی که متاسفانه در ذهن برخی از عوام جای داده شده، پیامبر بودن ارسطو و بطلمیوس است! و همین به بت ساختن از علم فلسفه کمک کرده طوریکه اگر کسی در جامعه نقدی بر فلسفه وارد کند، توسط برخی عوام ناآگاه برچسب تحجر می خورد! و وقتی ما پیگیر منشأ چنین خرافه ای می شویم، به کتابی با نام "محبوب القلوب" که توسط یکی از شاگردان میرداماد فیلسوف به اسم محمد دیلمی لاهیجی نوشته شده است، می رسیم:

یروى أن عمرو بن العاص قدم من الإسکندریة على سیدنا رسول الله صلى الله علیه وآله وسلم فسأله عما رأى ؟ فقال : رأیت قوما یتطلسون ویجتمعون حلقا ویذکرون رجلا یقال له أرسطو طالیس لعنه الله .
فقال صلوات الله وتسلیماته علیه وآله : مه یا عمرو ! إن أرسطو طالیس کان نبیا فجهله قومه

روایت شده است که عمروعاص(لعنة الله علیه) از اسکندریه آمد و بر پیامبر(ص) وارد شد. پیامبر(ص) از او درباره آنچه که دیده بود پرسید. عمرو گفت: ((گروهی را دیدم که حلقه زده بودند و از مردی یاد می کردند که نامش ارسطوطالیس بود که لعنت خدا بر او باد))
پس پیامبر فرمود: ((دست نگهدار ای عمرو! همانا ارسطو پیامبر بوده و قوم او او را نشناختند!))

محبوب القلوب/ ص14

گذشته از اینکه این روایت در هیچ یک از کتب ماقبل 11 هجری یافت نمی شود و ناگهان در کتاب مزبور آمده، طبق کتب تاریخی، عمروعاص بعد از اسلام آوردنش(هرچند ظاهری) تا زمان شهادت پیامبر(ص) هرگز پا به مصر نگذاشته که بخواهد گروهی را که ارسطو را لعن می کنند، ببیند!(ر.ک. الإستیعاب لإبن عبد البر(ط. دار الجیل بیروت)/ ج3، ص1186) و از همینجا می توان به کذب گویی محمد دیلمی فیلسوف پی برد!

البته نامبرده در ادامه کذب گویی را به حد اعلی رسانده و می گوید مرحوم سید بن طاووس(رحمه الله) هم در کتاب "فرج المهموم" ابرخس و بطلمیوس را نیز از انبیا می نامد در حالی که هرگز چنین چیزی در این کتاب سید بن طاووس نیست و اگر کسی آن را آورد ما به او جایزه می دهیم.

چه زیبا پیامبر(ص) می فرماید: (( إِنَّا مَعَاشِرَ الْأَنْبِیَاءِ أُمِرْنَا أَنْ نُکَلِّمَ النَّاسَ عَلَى‏ قَدْرِ عُقُولِهِم‏))

همانا به ما پیامبران دستور داده شده که با مردم به اندازه درک و فهمشان صحبت کنیم.

الکافی (ط - الإسلامیة)/ ج‏1، ص 23

 و این کلام شریف نبوی، تو دهانی محکمی است بر امثال لاهیجی چراکه ارسطو اگر پیامبر بود، طوری تکلّم نمی کرد تا قوم او، او را نفهمند و نشناسند و به انکارش برخیزند!

حال سؤال اساسی تر اینجاست که آیا کماکان باید منتقدان فلسفه را متحجر نامید؟ یا باید فلاسفه را مشتی شیاد دانست؟

و السّلام علی من اتبع الهدی