مَنْ دَخَلَهُ کَانَ آمِنًا...

معنای «اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِیمَ»

حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ إِبْرَاهِیمَ بْنِ هَاشِمٍ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا أَبِی عَنْ جَدِّی عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِیسَى عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع‏ فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِیمَ‏ قَالَ هُوَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع وَ مَعْرِفَتُهُ وَ الدَّلِیلُ عَلَى أَنَّهُ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع‏ قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَّ- وَ إِنَّهُ فِی أُمِّ الْکِتابِ لَدَیْنا لَعَلِیٌّ حَکِیمٌ‏  وَ هُوَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع فِی أُمِّ الْکِتَابِ فِی قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ- اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِیمَ‏.

معانی الأخبار، ص33

حماد بن عیسی می گوید: امام صادق علیه السّلام درباره آیه «اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ» فرمودند: منظور از آن، حضرت امیرالمؤمنین علیه السّلام و معرفت ایشان است و دلیل آن این سخن خداوند است «وَإِنَّهُ فِی أُمِّ الْکِتَابِ لَدَیْنَا لَعَلِیٌّ حَکِیمٌ»(زخرف، آیه 4) «و همانا او در کتاب اصلی نزد ما ((علیٌّ حکیم)) است» که آن درواقع حضرت امیرالمؤمنین علیه السّلام در کتاب اصلی نزد پروردگار است و اوست ((صراط مستقیم)) در کلام پروردگار «اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِیمَ»

پ.ن: همانطور که در این روایت شریفه و صحیح السّند می بینیم، امام صادق علیه السّلام علاوه بر اشاره به اینکه نام حضرت امیرالمؤمنین علیه السّلام در قرآن (سوره زخرف آیه 4) آمده، می فرمایند صراط مستقیم که در سوره حمد ما از خداوند می خواهیم ما را به سوی آن رهنمود سازد همان حضرت علی علیه السّلام است. البته چه بسا امام دارد اشاره می کند که حضرت امیر روح قرآن است چراکه در آیات 2 و 3 سوره زخرف آمده « وَالْکِتَابِ الْمُبِینِ. إِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِیًّا لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ»(قسم به کتابی که همه چیزش آشکار است. همانا ما آن را قرآنی عربی قرار دادیم شاید تعقل کنید) و بعد در آیه 4 می نویسد که قرآن کریم، در کتاب اصلی نزد پروردگار همان امیرالمؤمنین علیه السّلام است و این بدان معنا می باشد که حضرت امیر روح قرآن و باطن آن است و کسی بخواهد صراط مستقیم را بپیماید، باید علاوه بر قرآن، به اهل بیت عصمت و طهارت هم بپردازد و جلوی ایشان زانو بزند

هرکس به آن داخل شود در امنیت است! (مناظره جالب امام صادق علیه السّلام با ابوحنیفه)

ابوحنیفه بر امام صادق علیه السّلام داخل شد. امام به او فرمود: ((درباره سخن خداوند "در آنجا روز ها و شب هایی را آسوده سیر کنید"(سبأ، آیه 18) این مکان کجای زمین است؟))

ابوحنیفه پاسخ داد: ((گمان می کنم فاصله بین مکه و مدینه باشد))

امام روی به اصحابش کرد و فرمود: ((آیا می دانید بعضی از مردم در فاصله مکه و مدینه دچار حمله راهزنان می شوند، اموالشان و جان هایشان ایمن نیست و کشته می شوند؟))

اصحاب گفتند: ((بلی))

سپس امام فرمود: ((ای ابوحنیفه درباره سخن خداوند "و هرکس به آن داخل شود در امنیت است"(آل عمران، 97) این مکان کجای زمین است؟))

ابوحنیفه پاسخ داد: ((خانه کعبه مراد است))

امام فرمود: ((آیا آن هنگام که حجاج ابن یوسف با منجنیق به جان حکومت ابن زبیر افتاد و او به کعبه پناه برد، و بالاخره در اثر تیر های منجنیق کشته شد، آیا در امنیت بود؟))

پس ابوحنیفه ساکت و از محضر امام صادق(علیه السّلام) خارج شد. در این هنگام ابوبکر حضرمی از امام صادق علیه السّلام پرسید: ((جانم فدایتان جواب دو سوال چیست؟))

امام فرمود: ((منظور از آیه "در آنجا روز ها و شب هایی را آسوده سیر کنید" یعنی اگر همراه با حضرت قائم آل محمد عجل الله فرجه سیر کنید، در امنیتید و منظور از آیه "و هرکس به آن داخل شود در امنیت است" یعنی اگر در بیعت حضرت قائم درآید و به حزب او داخل شود و دست او را مسح کند و در گروه یارانش باشد، او ایمن است))

 
علل الشرایع شیخ صدوق، نشر کتاب فروشی داوری/ ج1، ص91

بــه مــا بــپــیــونــدیــد: https://telegram.me/etudiantspeech